Mango's aan zee
Door: Gosse
Blijf op de hoogte en volg Gosse
07 November 2019 | Australië, Bowen
Na drie weken ploeteren tussen de slangen kregen we plompverloren te horen dat het courgetteseizoen de volgende dag stopte. Dat was wel even vervelend omdat er ineens zo'n 30 man allemaal op zoek gingen naar werk in de buurt. Toch hadden de meesten binnen een dag of drie al een nieuwe baan. Zo ook ik. Het mangoplukseizoen stond namelijk op het punt te beginnen in Bowen, een stadje aan de kust zo' n 2 uur rijden vanaf Dalbeg. Dus ben ik met drie medebouwkeetbewoners, Luca, Paolo (beiden uit Italie) en Pablo (Chili) in Luca z'n busje, dat hij heeft omgebouwd tot minicamper, naar Bowen gereden. Het is comfortabel om met Italianen te reizen omdat ze eigenlijk de hele dag met eten bezig zijn. Eten en praten over eten. Ze staan dan gepassioneerd handgebarend te discussieren over hoeveel knoflookteentjes er in de chorizorisotto moeten. Dat is tamelijk hilarisch en levert fantastisch eten op.
Bowen is een verademing vergeleken met de plekken waar ik tot nu toe ben geweest; vrij letterlijk. Het is dus aan de kust en de zeewind is een stuk prettiger dan de stoffige rothitte in het binnenland. Vlakbij zijn de paradijselijke Whitsunday eilanden en ook het Great Barrier Reef! Er is een strand waar we af en toe heen gaan dat vol ligt met stukken dood koraal. Ik weet niet of dat normaal is of dat het iets met klimaatverandering te maken heeft. Ons hostel ligt aan een straat vlak naast de zee. Af en toe lopen we 's avonds naar een pier vlakbij om de zonsondergang te zien. Omdat Bowen nog niet verpest is door kuttouristen (waar ik mijzelf niet toe reken) en het er vrij rustig is, zijn er veel zeedieren te zien. Onder de pier zwemmen grote roggen en soms zeeschildpadden. Ik probeer er nu al een paar weken een op een foto te krijgen, maar ze komen heel even boven om zuurstof te happen en zijn zo weer in de diepte verdwenen. Verder is Bowen volkomen gericht op de mangoplukkerij. De mangokoorts heerst hier zo hevig dat ze vlakbij de pier zelfs een enorme stenen mango hebben neergezet als een soort afgodsbeeld. Ik stel me zo voor dat er eens in de zoveel tijd een backpacker aan geofferd wordt.
Dan het werk. De mango's groeien aan bomen van een meter of 5/6. We moeten met lange stokken met aan het uiteinde een soort visnetten en weerhaken de mango's van de bomen plukken. Dat was de eerste paar dagen wel even wennen. Je schouders, polsen en handen krijgen een hoop te verduren. Als je een mango plukt, spuit er een straal sap uit de steel. Het is een giftig zuur waar je uitslag van kunt krijgen. Hier noemen ze het de 'mangorash'. Sommige mensen reageren er zo heftig op dat ze huidtransplantaties moeten ondergaan. We smeren ons dan ook continu in met zonnebrand en slikken elke ochtend speciale allergiepillen. Als je een spetter sap op je krijgt, moet je je meteen afspoelen. Ik had een stukje op mijn nek gemist en had die avond dan ook meteen een soort oorlogswond. Er is al een slachtoffer gevallen. Josh, een Amerikaan, kreeg ineens rooie vlekken op zijn ellebogen en torso en kan meteen een week niet werken. Ik moet zeggen dat ik dat niet heel erg vind. Iemand die rondloopt met een 'Trump 2020' t-shirt en wiens eerste reactie op het zien van een kangaroe tussen de mangobomen is waar je je AK-47 op moet richten om het arme dier zo snel mogelijk van kant te maken, verdient wat mij betreft wel een weekje mangorash. Ondanks de mangorash vermaak ik me hier wel. Waarschijnlijk duurt het seizoen tot midden december, hoewel je dat nooit zeker weet met die gekke Australiers.
No worries,
Gosse
Bowen is een verademing vergeleken met de plekken waar ik tot nu toe ben geweest; vrij letterlijk. Het is dus aan de kust en de zeewind is een stuk prettiger dan de stoffige rothitte in het binnenland. Vlakbij zijn de paradijselijke Whitsunday eilanden en ook het Great Barrier Reef! Er is een strand waar we af en toe heen gaan dat vol ligt met stukken dood koraal. Ik weet niet of dat normaal is of dat het iets met klimaatverandering te maken heeft. Ons hostel ligt aan een straat vlak naast de zee. Af en toe lopen we 's avonds naar een pier vlakbij om de zonsondergang te zien. Omdat Bowen nog niet verpest is door kuttouristen (waar ik mijzelf niet toe reken) en het er vrij rustig is, zijn er veel zeedieren te zien. Onder de pier zwemmen grote roggen en soms zeeschildpadden. Ik probeer er nu al een paar weken een op een foto te krijgen, maar ze komen heel even boven om zuurstof te happen en zijn zo weer in de diepte verdwenen. Verder is Bowen volkomen gericht op de mangoplukkerij. De mangokoorts heerst hier zo hevig dat ze vlakbij de pier zelfs een enorme stenen mango hebben neergezet als een soort afgodsbeeld. Ik stel me zo voor dat er eens in de zoveel tijd een backpacker aan geofferd wordt.
Dan het werk. De mango's groeien aan bomen van een meter of 5/6. We moeten met lange stokken met aan het uiteinde een soort visnetten en weerhaken de mango's van de bomen plukken. Dat was de eerste paar dagen wel even wennen. Je schouders, polsen en handen krijgen een hoop te verduren. Als je een mango plukt, spuit er een straal sap uit de steel. Het is een giftig zuur waar je uitslag van kunt krijgen. Hier noemen ze het de 'mangorash'. Sommige mensen reageren er zo heftig op dat ze huidtransplantaties moeten ondergaan. We smeren ons dan ook continu in met zonnebrand en slikken elke ochtend speciale allergiepillen. Als je een spetter sap op je krijgt, moet je je meteen afspoelen. Ik had een stukje op mijn nek gemist en had die avond dan ook meteen een soort oorlogswond. Er is al een slachtoffer gevallen. Josh, een Amerikaan, kreeg ineens rooie vlekken op zijn ellebogen en torso en kan meteen een week niet werken. Ik moet zeggen dat ik dat niet heel erg vind. Iemand die rondloopt met een 'Trump 2020' t-shirt en wiens eerste reactie op het zien van een kangaroe tussen de mangobomen is waar je je AK-47 op moet richten om het arme dier zo snel mogelijk van kant te maken, verdient wat mij betreft wel een weekje mangorash. Ondanks de mangorash vermaak ik me hier wel. Waarschijnlijk duurt het seizoen tot midden december, hoewel je dat nooit zeker weet met die gekke Australiers.
No worries,
Gosse
-
07 November 2019 - 07:45
Rein En Jeanet:
Leuk om te lezen! En mooie plaatjes aan zee! Mangorash klinkt als goldgrush, alleen ben je waarschijnlijk zekerder van een salaris. Probeer maar niet te crashen! Laat Joshua de bijbel nog maar even doornemen, nu die toch niets te doen heeft... -
07 November 2019 - 09:12
Bas:
Wat een mooie nieuwe plek om te werken, en fijn dat je met gezellige mensen bent, behalve dan 'God is de redder' met zn AK-gekwetter. Misschien hoor je later nog wat over het dode koraal, dat ook al schijnt op te rukken in het Great Barrier Reef. Was weer leuk om te lezen Gos, fijne weken daar! -
07 November 2019 - 16:28
Carla:
He Gosse,
Alles wat je plukt en wij hier eten zie ik met volledig andere ogen, ik waardeer het zeer.
-
07 November 2019 - 21:20
Myrthe:
Haha, goed verhaal weer dit. Hardop zitten lach hier op de bank in het koude, donkere en natte Zwolle. Pas je wel goed op? Klinkt very dangerous mate. Die Trump aanhanger moet je koesteren. Als Trump nog een termijn kan zitten, is dat hopelijk genoeg om zijn faalacties van zijn huidige regeerperiode bloot te stellen -
08 November 2019 - 10:16
Gosse Verschoor:
@ Myrthe. Nein, nein, nein! Dat Trumpgespuis kan de pot op! Ik wens Trump en al zijn aanhangers de mangorash van harte toe. Misschien brengt dat ze een beetje respect voor arbeidsmigranten en ontzag voor de natuur bij. -
08 November 2019 - 11:34
Els :
Heeeeej Gos! Fijn om weer van je te horen. Jij beleeft daar wat zeg . Nu weer tussen de rgggen, zeeschildpadden, Italianen en gifspuitende mango s. Wart een eng verhaal van dat gif. Ik vind nu ook de mango zeer verdacht. Eigenlijk lust ik hem niet meer. Zet een grote hoed op...overal loert het gevaar .Eerst de slangen, nu de mango's.
Je zal onderhand ook wel een mondje Italiaans meepikken. Het is een mooi verhaal Gos, dat zo de krant in kan. Hier mis je intussen de regenbuien, en André Rieu natuurlijk.
-
08 November 2019 - 22:07
Thea:
HA mr mango
Leuk verhaal en mooie natuur
Geniet
Thea -
10 November 2019 - 12:16
Beppe.:
mooie verhalen ,bij mango,s plukken kreeg ik een beeld van appels plukken,na jou verhaal begrijp ik dat het ver uit elkaar ligt.Onze lieve onschuldige appeltjes zijn zonder gevaar voor slechte sappen zo te plukken,zelfs even een opeten!Bij de mango,s moet je dat maar niet doenGezellig is het reizen met de italianen en dan dat heerlijke eten!Dat lijkt me weer heel erg leuk van je reis Wat zul je sterk en gebruind terug komen.
liefs beppe je moeder belt tot de volgende keer. -
16 November 2019 - 08:34
Henk:
Jeetje, Gosse: wat een geweldige verslagen! Bundelen, kan zo de boekhandel in. Goede foto's ook: je ziet er goed uit! Sterke Aussie-kerel met strooien hoed. Leuk man! Groeten, Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
