AARDBEViNG

Afgelopen zondag was er een aardbeving in the Cook Strait net onder Wellington. ik zat in het hostel een boek te lezen toen ineens alle bedden heen en weer begonnen te schudden. ik ben nu al een paar kleine schokken gewend dus op een gegeven moment dacht ik dat het wel zou stoppen maar het bleef maar doorgaan, nogal angstwekkend. Achteraf hoorde ik dat het bijna een volle minuut is geweest. Daarna waren er nog een stuk of 5 voelbare naschokken. Later op de avond zaten we in de bioscoop en voelde ik het weer. Op straat was het net na de aardbeving nogal chaotisch, van veel gebouwen was het alarm afgegaan en veel hotels waren geëvacueerd. Er reden de hele tijd brandweer en politie heen en weer. Van een hotel in de buurt stond de bovenste verdieping in brand. Er is een brug tussen de bibliotheek en een ander gebouw die werd afgesloten omdat hij op instorten stond. ik was die middag nog in de bibliotheek geweest om te internetten, wie weet wat er gebeurd zou zijn als er nog mensen op hadden gelopen. Die avond wilde niemand alleen zijn, sommige mensen gingen in de lobby van het hostel slapen omdat ze zo snel mogelijk het gebouw uit wilden als er nog een kwam. ik heb nog tot een uur of 1 met het drinkgroepje van vrijdag buiten gezeten en door de stad gelopen. Bij veel winkels waren alle spullen uit de schappen gevallen. Er was een parfumwinkel waar een groot deel van de parfumflessen gebroken op de grond lag. Die nacht niet echt goed geslapen, niemand eigenlijk iedereen was nog behoorlijk nerveus en overal hoorde ik mensen praten over de aardbeving. in Wellington schijnt het nogal ongewoon te zijn. Het was een aardbeving van 6.5 op de schaal van richter, de aardbeving die in 2011 het hele centrum van Christchurch verwoestte was 6.3 op de schaal van richter. ik was al van plan om de volgende dag naar het zuideiland te vertrekken maar nu wel even extra blij dat ik de ferry al geboekt had. Veel mensen in hostel probeerden zo snel mogelijk Wellington te verlaten omdat er sommige mensen zijn die zeggen dat er nog een aan zit te komen. Lijkt mij vrij sterk. Bij de grote aardbevingen van Christchurch zat er bijna een jaar tussen.
Nu ben ik eindelijk op de westkust van het zuideiland. Dat was ik al van plan sinds isabel, maar ik had steeds niet genoeg geld. Maar het is het wachten wel waard geweest want het is hier erg mooi. Er is een lange snelweg langs de zee helemaal vanaf het noorden naar het zuiden. ik heb weer een auto(tje) weten te regelen die naar Christchurch moet. Aan de ene kant van de weg heb je dus de zee met allemaal vreemde rotsformaties en aan de andere kant zie je de besneeuwde 'Southern Alps'. Vannacht slaap ik in Punakaiki vlakbij de beroemde Pancake Rocks.

no worries,

GOSSE SUPERTRAMP